'' - Why, Fynn? Why? - She asked, looking for answer in my eyes. I could not answer her. She knelt down and gently touched the few wild flowers that grew in our backyard. Bossy came up and started to rub his mangy head on her leg. Spotty, stretched on the ground, gazed at her with the excitement. Almost an hour I stood there and watched as she explores and touches everything in the few square meters of our garden. Gently, her fingers respectfully moved from the beetle to the flower, from a pebble to the caterpillar. I waited for her to cry, I thought that any moment now she will come running to look for consolation. She did not run. I was not sure what's going on in her head. I only knew that the wound is deep, maybe too deep, so that I could not help her.
- I'm sorry.
She wasn't speaking to me, or even to Mister God. She was talking to the flowers, the earth, the Bossy, the Spotty, the beetles and worms. Humanity was asking the rest of the world for forgiveness.''
***
''- Dlaczego, Fynn? Dlaczego? - pytała, szukając odpowiedzi w moich oczach. Nic jej nie umiałem odpowiedzieć. Uklękła i dotknęła łagodnie tych kilku dzikich kwiatów, które rosły na naszym podwórku. Ważniak podszedł i zaczął ocierać wyliniały łepek o jej nogę. Łatek, rozciągnięty na ziemi wpatrywał się w nią z przejęciem. Prawie godzinę stałem tam i patrzyłem, jak ona bada i dotyka wszystkiego na tych paru metrach kwadratowych naszego ogródka. Delikatnie, z szacunkiem jej palce przesuwały się od żuka do kwiatka, od kamyka do gąsienicy. Czekałem, aż się rozpłacze, sądziłem, że już za chwilę przybiegnie, żeby szukać u mnie pociechy. Nie przybiegła. Wcale nie byłem pewny co się dzieje w jej głowie. Wiedziałem tylko, że rana jest głęboka, może zbyt głęboka, żebym ja mógł coś na to pomóc.
- Przepraszam.
Nie mówiła do mnie, ani nawet do pana Boga. Mówiła do kwiatów, do ziemi, do Ważniaka, do Łatka, do żuków i robaków. Ludzkość prosiła resztę świata o przebaczenie.''
No comments:
Post a Comment