Of anger and pain / O cierpieniu i bólu

Words are insufficient. They are incomplete, they do not express the feelings that I'm trying to determine. They cannot fill the emptiness, cannot pour out grief and sadness, helplessness, anger, and rage. They do not share the joy or tears.

You will not understand me by reading my words. To understand my thoughts, you have to see what's behind them. You have to feel what I feel. You have to share my joy, my pain and my anger. And my fear. Fear of every day, of every moment, and fear on every existence which will die forever.

***

Słowa niewystarczają. Są niepełne, nie wyrażają uczuć, które próbuję określić. Nie potrafią wypełnić pustki, wylać żalu i smutku, bezsilności, gniewu i furii. Nie dzielą radości ani łez.

Nie zrozumiecie mnie czytając moje słowa. By pojąć moje myśli trzeba zobaczyć co za nimi stoi. Trzeba poczuć to, co ja czuję. Dzielić moją radość, moje cierpienie i mój gniew. A także mój strach. Strach o każdy dzień, o każdą chwilę oraz o każde istnienie, które umrze bezpowrotnie.

Hatred / Nienawiść

We know that we should love everyone, even our enemies. Many people ridicule this advice. A pity.

The problem is, love in this case is a bit different than what most people imagine. It is also hard to call it differently. It's not about the proverbial good-bye kiss, and a breakfast in bed. It's not even about sympathy.

Is it possible to love and hate at the same time? Sure.

If I say that I love a person who's presence I cannot stand, those, who know me and that person, would not believe in it. I probably would not have believed it either.

Because I do not hide feelings. Do not block them with compliements or manners.

But if this person was in trouble, real trouble, I would not hesitate to help. No matter what would be the price of this aid.

This is that love. The ability to do what is right, to everyone, regardless of the feelings between us.

***

Wiemy, że powinniśmy kochać wszystkich, nawet naszych wrogów. Wiele osób wyśmiewa tę poradę. A szkoda.

Problem polega na ty, że miłość w tym wypadku jest nico inna niż to, co wyobraża sobie większość ludzi. Trudno też nazwać to inaczej. Tu nie chodzi o przysłowiowego całusa na pożegnanie i śniadanie do łóżka. Nawet nie chodzi o sympatię. 

Czy można kochać i nienawidzić jednocześnie? Jasne.

Jeżeli powiem, że kocham człowieka, którego widoku nie mogę znieść, Ci, którzy znają mnie i tę osobę, nie uwierzyliby. Sama bym pewnie nie uwierzyła. 

Bo ja uczuć nie ukrywam. Nie zasłaniam się uprzejmościami, ani manierami. 

Ale gdyby ta osoba miała kłopoty, prawdziwe kłopoty, nie czekałabym ani chwili by tej osobie pomóc. Niezależnie jaka byłaby cena tej pomocy. 

To właśnie jest ta miłość. To umiejętność robienia tego, co słuszne wobec wszystkich, niezależnie od uczuć, które nas łączą.