"It will be OK. We have each other. But one day I will have to explain about my nightmares. Why they came. Why they won't ever really go away.
I will tell them how I survive it. I will tell them that on bad mornings, it feels impossible to take pleasure in anything because I'm afraid it could be taken away. That's when I make a list in my head of every act of human goodness I've seen someone do. It's like a game. Repetitive. Even a little tedious after more than twenty years.
But there are much worse games to play."
***
"Będzie dobrze. Mamy siebie. Ale pewnego dnia będę musiała wyjaśnić moje koszmary. Skąd się wzięły. Dlaczego już nigdy tak naprawdę nie odejdą.
Powiem im, jak udaje mi się to przetrwać. Powiem im, że w złe poranki, wydaje się niemożliwe, aby cieszyć się czymkolwiek, bo obawiam się, że może to być odebrane. Wtedy robię w głowie listę każdego aktu ludzkiej dobroci jaką widziałam by ktoś okazał. To jest jak gra. Powtarzalna. Nawet trochę nudna po ponad dwudziestu latach.
Ale są dużo gorsze gry, w które można grać."
Wednesday, November 27, 2013
Monday, November 25, 2013
Of anger and pain / O cierpieniu i bólu
Words are insufficient. They are incomplete, they do not express the feelings that I'm trying to determine. They cannot fill the emptiness, cannot pour out grief and sadness, helplessness, anger, and rage. They do not share the joy or tears.
You will not understand me by reading my words. To understand my thoughts, you have to see what's behind them. You have to feel what I feel. You have to share my joy, my pain and my anger. And my fear. Fear of every day, of every moment, and fear on every existence which will die forever.
***
Słowa niewystarczają. Są niepełne, nie wyrażają uczuć, które próbuję określić. Nie potrafią wypełnić pustki, wylać żalu i smutku, bezsilności, gniewu i furii. Nie dzielą radości ani łez.
Nie zrozumiecie mnie czytając moje słowa. By pojąć moje myśli trzeba zobaczyć co za nimi stoi. Trzeba poczuć to, co ja czuję. Dzielić moją radość, moje cierpienie i mój gniew. A także mój strach. Strach o każdy dzień, o każdą chwilę oraz o każde istnienie, które umrze bezpowrotnie.
You will not understand me by reading my words. To understand my thoughts, you have to see what's behind them. You have to feel what I feel. You have to share my joy, my pain and my anger. And my fear. Fear of every day, of every moment, and fear on every existence which will die forever.
***
Słowa niewystarczają. Są niepełne, nie wyrażają uczuć, które próbuję określić. Nie potrafią wypełnić pustki, wylać żalu i smutku, bezsilności, gniewu i furii. Nie dzielą radości ani łez.
Nie zrozumiecie mnie czytając moje słowa. By pojąć moje myśli trzeba zobaczyć co za nimi stoi. Trzeba poczuć to, co ja czuję. Dzielić moją radość, moje cierpienie i mój gniew. A także mój strach. Strach o każdy dzień, o każdą chwilę oraz o każde istnienie, które umrze bezpowrotnie.
Tuesday, November 19, 2013
The Book of Fear / Księga Strachu
Fear might be creative. It drives the imagination and stimulates the spirit. It's better than instinct, which smoothly runs muscles and emotions, but completely blocks away thoughts.
When under the influence of instinct you begin to run, you probably won't think that your flight is an invitation to chase. You're running away to avoid danger, but at the same time you're dragging that danger behind you. View of your heels causes in the pursuer an automated response: chase, chase, chase - that's how instincts work.
On the other hand, in a similar situation reason can tell you to stand your ground and bravely look death in the face - contrary to the instinct. And death does not like it - it immediately looks away and begins to look for another victim.
Instinct would never dare to do such a thing, because the role of instinct is to run - the chase or to escape - it doesn't matter, just run! Faster, further. Scamper out of fear or out of bloodlust - it doesn't matter. With panic or with desire - it doesn't matter. Signals transmitted by instinct are simple - short commands: chase, chase, chase, kill, kill, kill, eat, eat, eat, live, live , live...
Instinct is already such and such must be, that it triggers in you a smooth and rapid coward. Coward not only escapes. Sometimes he chases and kills. Fans after the match, street gangs... - All them are hordes of cowards. Very aggressive and deadly, but not brave. They are driven by animal instincts, in which there is not even a shadow of human imagination. Reason could obviously take control of the loose reins of emotions, but first he would have to be somewhere nearby. And he, unfortunately, is not everywhere. Thought does not visit the stadiums - there's only the yelling of games, in the words of a poet.
Fear however, can bring courage.
It is therefore important to be afraid.
Wojciech Cejrowski - Rio Anaconda
***
Strach bywa twórzy. Napędza wyobraźnię i mobilizuje ducha. To lepsze niż instynkt, który wspaniale uruchamia mięśnie i emocje, ale przy okazji całkowicie blokuje myśli.
Gdy pod wpływem instynktu zaczynasz uciekać, najprawdopodobniej nie pomyślisz, że twoja ucieczka jest zaproszeniem do pogoni. Uciekasz, unikając niebezpieczeństwa, a jednocześnie ciągniesz to niebezpieczeństwo za sobą. Widok twoich pięt wywołuje u ścigającego automatyczną reakcję: goń, goń, goń - tak działają instynkty.
Z koleji rozum może ci w podobnej sytuacji kazać stanąć w miejscu i odważnie spojrzeć śmierci w oczy - wbrew instynktowi. A śmierć tego nie lubi - natychmiast odwraca wzrok i zaczyna sobie szukać innej ofiary.
Instynkt nigdy by się na coś takiego nie poważył, bo rolą instynktu jest gnać - w pogoni czy w ucieczce - obojętne, ale gnać! Byle szybciej, dalej. Gnać ze strachu czy z żądzy krwi - obojętne. Z przerażenia czy z pożądania - obojętne. Sygnały nadawane przez instynkt są proste - krótkie komendy: gnać, gnać, gnać; zabić, zabić, zabić; jeść, jeść, jeść; żyć, żyć, żyć...
Instynkt już taki jest i taki być musi, że wyzwala w tobie sprawnego i szybkiego tchórza. Tchórz nie tylko ucieka. Czasem goni, zabija. Kibice po meczu, uliczne gangi... - to wszystko hordy tchórzów. Bardzo agresywne i śmiertelnie niebezpieczne, ale nie odważne. Kierują nimi zwierzęce instynkty, za którymi nie stoi nawet cień ludzkiej wyobraźni. Rozum mógłby oczywiście przechwycić puszczone luzem lejce emocji, ale najpierw musiałby by być gdzieś w pobliżu. A on, niestety, nie wszędzie bywa. Myśl na stadionach nie gości - tam jeno wrzask igrzyska, jak mawiał poeta.
Strach natomiast potrafi wyzwolić odwagę.
Dlatego warto się bać.
Wojciech Cejrowski - Rio Anaconda
When under the influence of instinct you begin to run, you probably won't think that your flight is an invitation to chase. You're running away to avoid danger, but at the same time you're dragging that danger behind you. View of your heels causes in the pursuer an automated response: chase, chase, chase - that's how instincts work.
On the other hand, in a similar situation reason can tell you to stand your ground and bravely look death in the face - contrary to the instinct. And death does not like it - it immediately looks away and begins to look for another victim.
Instinct would never dare to do such a thing, because the role of instinct is to run - the chase or to escape - it doesn't matter, just run! Faster, further. Scamper out of fear or out of bloodlust - it doesn't matter. With panic or with desire - it doesn't matter. Signals transmitted by instinct are simple - short commands: chase, chase, chase, kill, kill, kill, eat, eat, eat, live, live , live...
Instinct is already such and such must be, that it triggers in you a smooth and rapid coward. Coward not only escapes. Sometimes he chases and kills. Fans after the match, street gangs... - All them are hordes of cowards. Very aggressive and deadly, but not brave. They are driven by animal instincts, in which there is not even a shadow of human imagination. Reason could obviously take control of the loose reins of emotions, but first he would have to be somewhere nearby. And he, unfortunately, is not everywhere. Thought does not visit the stadiums - there's only the yelling of games, in the words of a poet.
Fear however, can bring courage.
It is therefore important to be afraid.
Wojciech Cejrowski - Rio Anaconda
***
Strach bywa twórzy. Napędza wyobraźnię i mobilizuje ducha. To lepsze niż instynkt, który wspaniale uruchamia mięśnie i emocje, ale przy okazji całkowicie blokuje myśli.
Gdy pod wpływem instynktu zaczynasz uciekać, najprawdopodobniej nie pomyślisz, że twoja ucieczka jest zaproszeniem do pogoni. Uciekasz, unikając niebezpieczeństwa, a jednocześnie ciągniesz to niebezpieczeństwo za sobą. Widok twoich pięt wywołuje u ścigającego automatyczną reakcję: goń, goń, goń - tak działają instynkty.
Z koleji rozum może ci w podobnej sytuacji kazać stanąć w miejscu i odważnie spojrzeć śmierci w oczy - wbrew instynktowi. A śmierć tego nie lubi - natychmiast odwraca wzrok i zaczyna sobie szukać innej ofiary.
Instynkt nigdy by się na coś takiego nie poważył, bo rolą instynktu jest gnać - w pogoni czy w ucieczce - obojętne, ale gnać! Byle szybciej, dalej. Gnać ze strachu czy z żądzy krwi - obojętne. Z przerażenia czy z pożądania - obojętne. Sygnały nadawane przez instynkt są proste - krótkie komendy: gnać, gnać, gnać; zabić, zabić, zabić; jeść, jeść, jeść; żyć, żyć, żyć...
Instynkt już taki jest i taki być musi, że wyzwala w tobie sprawnego i szybkiego tchórza. Tchórz nie tylko ucieka. Czasem goni, zabija. Kibice po meczu, uliczne gangi... - to wszystko hordy tchórzów. Bardzo agresywne i śmiertelnie niebezpieczne, ale nie odważne. Kierują nimi zwierzęce instynkty, za którymi nie stoi nawet cień ludzkiej wyobraźni. Rozum mógłby oczywiście przechwycić puszczone luzem lejce emocji, ale najpierw musiałby by być gdzieś w pobliżu. A on, niestety, nie wszędzie bywa. Myśl na stadionach nie gości - tam jeno wrzask igrzyska, jak mawiał poeta.
Strach natomiast potrafi wyzwolić odwagę.
Dlatego warto się bać.
Wojciech Cejrowski - Rio Anaconda
Monday, November 11, 2013
Life here isn't really so different from life in the arena. At some point, you have to stop running and turn around and face whoever wants you dead. The hard thing is finding the courage to do it. My choices are simple. I can die like quarry in the woods or I can die here beside noone. I'm not going enywhere. I'm going to stay right here and cause all kinds of trouble.
***
Życie tu nie aż tak bardzo różni się od życia na arenie. W pewnym momencie trzeba przestać uciekać i odwrócić się i stawić czoła temu, kto chce cię zabić. Rzeczą trudną jest znalezienie odwagi, by to zrobić. Moje wybory są proste. Mogę umrzeć jak ofiara w lesie albo mogę umrzeć tu, z nikim u boku. Nigdzie się nie wybieram. Mam zamiar zostać tutaj i powodować różnego rodzaju kłopoty.
***
Życie tu nie aż tak bardzo różni się od życia na arenie. W pewnym momencie trzeba przestać uciekać i odwrócić się i stawić czoła temu, kto chce cię zabić. Rzeczą trudną jest znalezienie odwagi, by to zrobić. Moje wybory są proste. Mogę umrzeć jak ofiara w lesie albo mogę umrzeć tu, z nikim u boku. Nigdzie się nie wybieram. Mam zamiar zostać tutaj i powodować różnego rodzaju kłopoty.
Subscribe to:
Posts (Atom)